تأثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه ی حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی

مقدمه و هدف: در یادگیری یک مهارت جدید، تمرین بدنی تنها روش کسب یک مهارت تازه نیستند و مدل­های یادگیری مشاهده­ای، یادگیری دامنه­ای از حرکات را تسهیل می­کند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین مشاهده­ایی و ترکیبی بر یادگیری زمان بندی نسبی است. روش شناسی: بدین منظور 60 دانشجوی دختر غیر رشته تربیت بدنی که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل و فاقد تجربه قبلی در تکلیف مورد نظر بودند، از میان 300 دانشجوی دانشجویی غیرتربیت بدنی دانشگاه خوارزمی انتخاب شدند و بر اساس نوع تمرین و نوع بازخورد به طور تصادفی به 4 گروه مشاهده با بازخورد 33 %، مشاهده با بازخورد100%، ترکیبی با بازخورد33% و ترکیبی با باخورد 100% تقسیم شدند. آزمودنی ها یک تکلیف زمانبندی متوالی را که شامل فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان بندی نسبی بود، انجام دادند. این پژوهش شامل 2 مرحله اکتساب و یادداری است. در مرحله اکتساب گروه مشاهده­ایی با بازخورد 33% و مشاهده­ای با بازخورد 100%، 4 بلوک 12 کوششی از الگویی را مشاهده کردند. دو گروه دیگر که شامل گروه ترکیبی با بازخورد 33% و ترکیبی با بازخورد 100% بودند در این مرحله ابتدا 2 بلوک 12 کوششی مشاهده وسپس 2 بلوک 12کوششی تمرین بدنی اجرا نمودند. آزمودنی ها در مرحله یادداری هر 4 گروه 1 بلوک 12 کوششی از یک تکلیف با حفظ زمانبندی نسبی یکسان با مرحله اکتساب اجرا کردند. یافته ها: برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه­گیری­های مکرر در مرحله اکتساب و تحلیل عاملی دوراهه2× 2 برای بررسی داده ها در مرحله یادداری استفاده شد. نتایج در مرحله اکتساب تفاوت معنی­داری در اثر اصلی بازخورد(001/0< p ، 868/14 f=) و بلوک(000/0< p ، 265/21 f=) در یادگیری زما ن بندی نسبی وجود دارد و در مرحله یادداری تفاوت معنی داری  و در اثر اصلی بازخورد(007/0< p ، 989/7 f=) و نوع تمرین(008/0< p ، 495/7 f=) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی موجب افزایش یادگیری زمان بندی نسبی و تمرین مشاهده ای موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی شد، و در نوع بازخورد، بازخورد 100 % موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی و بازخورد 33 % موجب یادگیری زمان بندی نسبی شد.